Regiokampioenschappen Jeugd

Afgelopen zaterdag reden we het Oost-Nederlands kampioenschap. Voor mij begon deze
wedstrijd acht weken eerder al. Vanaf die tijd ben ik namelijk gericht voor deze wedstrijd
gaan trainen. Het rondje in Deventer ligt mij wel. Vorig jaar stonden Levi en ik hier beide nog
op het podium. Dit jaar ging ik er maar met 1 doel naartoe; Oost-Nederlands kampioen bij de
meisjes worden. De wedstrijd begon direct hard, maar ik kon toch vrij snel naar voren rijden.
Ik heb de hele wedstrijd geprobeerd bij de eerste vijf te rijden en zodra ik uit de top vijf zakte,
reed ik direct weer naar voren. Halverwege de wedstrijd besloot ik dat het geen zin had om
weg te rijden, want iedereen die probeerde te demarreren werd direct teruggehaald. Toen
heb ik besloten om gewoon voorin te blijven rijden en alles in de laatste ronde te geven. Ik
zou alleen iets gaan doen als Hanne zou demarreren, want ik had al lang gezien dat de rest
van de meiden op apegapen lag en niks meer kon uithalen. Toen de laatste ronde inging
voelde ik me nog redelijk goed en ik besefte dat ik sowieso 2e zou gaan worden en de
wedstrijd zelf ook gewoon nog kon winnen. Net voor de allerlaatste bocht voor de finish zat
ik in een hele goede positie in het wiel van Hanne en schakelde nog 1 tandje op voor de
eindsprint. We gingen met z’n allen de laatste bocht in en daar lag ik ineens! Pijn in mijn pols
en mijn heup en mijn arm onder de schaafwonden. Ik zie nog zo de rest over de finish gaan
en besef dat mijn wedstrijd was afgelopen. Niet eens op het podium. Levi eindigde nog mooi
rond de 10e plek bij de jongens. Deze wedstrijd maar gauw vergeten en volgend jaar nieuwe
kansen!

Claudia Leusink