Wat een mooie sportdag had moeten worden

De omloop van de Braakman stond afgelopen weekend op mijn programma. Een wedstrijd door Zeeland met kasseien, waaiers en een peloton gezonde mannen die zin in de koers hadden. Om kwart voor 6 ging mijn wekker en met een duf hoofd loop ik naar beneden. Ik eet mijn ontbijt en bij m’n stoel ligt een briefje: “doe voorzichtig en als je vanavond thuis komt staat er een biertje voor je klaar, groetjes mam”. Ik lees het briefje, lach in mijzelf en ga weer verder.

In Zeeland aangekomen maken we ons klaar en gaan richting het podium voor de ploegen presentatie. Voor ons wordt door WPGA wat lol gemaakt. Achter ons komt Alecto en ook zij hebben pret, wat wil je ook met 3 overwinningen dacht ik nog.

Na het gegeven startschot was het koers, het geduw en gedruk voorin is nooit mijn sterke punt. De angst voor het vallen overheerst bij mij en niet onterecht. De koers werd, zoals ze dat zo mooi zeggen, “ontsierd” door de val partijen. En ja de koers werd ontsierd door die valpartijen maar de koers werd pas echt ontsierd toen langzaam in het peloton het gerucht rond ging van een val, een reanimatie en een traumahelikopter.

Eén van de mannen van Alecto, die voor de start achter ons nog grappen aan het maken waren, was gevallen. Later bleek dat hij een hartstilstand had en dat de koers niet meer door zou gaan.

De koers mentaliteit is hard, als iemand achter je valt denk je, “gelukkig lig ik niet bij”. Vallen hoort misschien ook wel bij wielrennen maar dit….

Dit hoort niet bij de koers, dit hoort niet bij het wielrennen en ook niet bij het leven. Een gezonde jonge die zaterdag vocht voor zijn plek in de koers vecht nu voor zijn leven.

Hoewel ik Robert niet persoonlijk ken is zaterdag, tijdens de omloop van de Braakman, een stukje fietsplezier verdwenen. Wat een mooie sportdag moest worden, werd een klote sportdag.

Graag willen wij van de IJsselstreek de familie, vrienden en de gehele ploeg van Alecto sterkte wensen.


Gerben Oldekamp